Jak co roku, w naszym przedszkolu 21 marca obchodziliśmy Dzień Kolorowej Skarpetki, czyli dzień w którym rozmawiamy o Zespole Downa. Dzieci w ciągu całego dnia, wzięły udział w zorganizowanych zabawach i zajęciach, rozwijających w nich tolerancję, otwartość na inność, ale przede wszystkim pozwolily zrozumieć na miarę ich możliwości - tej właśnie odmienności.

Jest to dzień, którego symbolem stały się skarpetki nie od pary, są one bowiem odpowiedzią na obecność dodatkowego materiału genetycznego chromosomu 21, w które wyposażone są osoby dotknięte tym właśnie schorzeniem, dlatego na znak solidarności, wsparcia i zrozumienia, zakładamy w tym dniu na nasze nogi skarpetki nie do pary, by pokazać, że bycie innym jest naprawdę wyjątkowe.

Przypadające święto na dzień 21 marca, jest również dniem, rozpoczynającym naszą kalendarzową wiosnę, która cudownie wpisuje się w to wydarzenie, ponieważ jest równie kolorowa, różnorodna, wspaniała i piękna.

 

Pamiętajmy: „Każdy jest inny, każdy wyjątkowy,

słowa gorszy, lepszy – wyrzuć ze swej głowy!”.

 

Tekst: Milena Szewczyk

„Wiosna, ach Wiosna, kwiatki przyniosła

słonko łapała, ptaszki zawołała…”

 

Z takimi okrzykami wesoło wiwatując, nasze przedszkolaki wyruszyły na spacer po pobliskiej okolicy przedszkola by przywitać Panią Wiosnę.

Ubrane kolorowo i wiosennie, wymachując pięknymi symbolami przywołującymi Panią Wiosnekę, śpiewały wesołą piosenkę. Już tradycyjnie, cały ten korowód poprowadziła przebrana za panią Wiosnę jedna z naszych wyjątkowych Pań i czuła się ona jak ryba w  wodzie, opowiadając dzieciom o pięknej przyrodzie.

Przedszkolaki, z niezwykłym przejęciem i zaangażowaniem wypatrywały podczas spaceru pierwszych oznak budzącej się do życia przyrody: krokusy, przebiśniegi, szafirki, czy też pierwsze pączki na drzewkach. Najmłodszym przedszkolakom udało się nawet spotkać trzy bociany w locie, które sunęły po błękitnym  w tym dniu niebie, bo właśnie pojawiły się w naszej pięknej Polsce, ponieważ poczuły już Wiosnę.

To było wyjątkowe i piękne wydarzenie.

Witaj Wiosno!

Tekst: Milena Szewczyk